Şubat Bize Seni Hatırlatıyor Ey Azizim !

“Şehadet bir çağrıdır tüm nesillere, çağlara” böyle diyordun. Böyle haykırıyordun nesillere ve çağlara… Nur yüzlü Şehidim, kurtuluşun şahitlikle olacağını, bu uğurda kendini feda ederek şehadet öğretmenlerinin senden önceki şahitliliğin mirasını yüklendin ve senden sonralara davayı omuzlayıp ulaştırdın. Hayatın boyunca bir sahabe gibi yaşadın. Ebuzer’i bir direniş sergiledin. Ömrünün baharında hayatını İslam’a adayan kahraman, bir şehit, bir şahit, bir dava adamı, bir önder idi Şehid Metin Yüksel…

Aslen Kürdistan’ın bağrından Serhadlı olan Şehid  Metin, Binlerce Alim ve Allah dostlarının manevi havalarını soluduğu toprakların evladıdır. Bitlis’e bağlı Kolongo köyünde sıcak bir Temmuz ayında dünyaya geldi. İslami değerlere bağlı, Âlim bir ailenin ortanca çocuğu olarak gözlerini dünyaya açtı. Babası tanınan bir İslam âlimiydi. Molla Sadreddin Yüksel, bir dava adamı, bir şehid, bir şahid yetiştirecekti.

Yıl 1979 Soğuk bir kış günü, Şehadet ayı, Şubatın 23’ü Cuma günü. İstanbul’da Fatih Camii’nde Metin Yüksel ve arkadaşları Cuma namazındalar. O güne kadar hiç olmadığı kadar huzurlu, farklı bir haleti ruhiyesi ve tarif edemediği bir duygu vardı içinde. Cuma bitti, uzun uzun dua etti. Bu uzunca dua arkadaşlarının da dikkatini çekmişti. Camiden çıkmak için Merdivenlere yürüdü. Cami çıkışına yönelirken, Cami avlusunda “Metin” sesiyle irkildi. Arkasına dönüp bakmasıyla Kara yüzlü bedbahtlar, ateş etti. Şehid tekbir getirerek yere yığıldı.Kalleşler Şehid yerdeyken de başına iki el daha ateş edip, kalabalığın içerisinde şeytani bir hileye başvurarak Metin’in arkadaşlarıymış süsü verdirip, tekbirler getirip kaçıyorlar. Kalleşçe, haince ve korkakça yüreksizlerin saldırısına uğruyordu cami avlusunda Şehid Metin Yüksel...

Ey azizim! Ey êgidim! Şehadetinin yıldönümündeyiz… Bedbaht nasipsizler seni şehid edeli 36 koca yıl geçti. Türkiye toplumuna İslami bir bilinç aşılama çabasıyla, yürek telaşıyla ve kalp çarpıntısıyla yanan cengaver… Üstad’larının bıraktığı sancağı yüklendin. Cami avlusunda çembere alınarak bedbaht kurşunların hedefi oldun. Zalimler zannediyorlardı ki Metin ölürse Dava’da ölecek,ama basiretsizler bilmiyorlardı ki bir Metin gider bin Metin gelir.Tıpkı binler Saidler, Huseynler  geldiği gibi... Son sözün Allah-u Ekber oldu. Rabbini birleyerek ruhunu teslim ettin, aşkıyla yandığın sevgiline…

Her yönüyle kendini adamıştı Rabbine. İslami bir bilinç yeşertmek için Mahalle, Köy, Şehir demeden her tarafa koşuyordu. Bir gün ders yaparken diğer gün muhtaçlara yardım götürüyordu. O,  aşk ehliydi. Akıl ehli olanlar tedbir peşinde koşardı. Aşkla yanıp kül olanların derdi Rabbine, davasına şahitliğini canıyla ödemekti. Bu bilinci aşılamak için gelecek nesillere emanet bırakıyordu. Aşkın bedeli ispattı. Şehadete susamışlığını bedeniyle, sevdasına ispat ediyordu.  

Ey Azizimiz! sen bizim Şehadet Öğretmenimizdin. Seni göremeyen bizlere de Cami avlusunda akıtılan kanınla son dersini verdin… Allah aşkıyla yanıp tutuşan bir neslin öncüsü oldun.

Ey Mamoste ! hayallerimizde hep sen vardın. Gazete küpürlerinden kestiğimiz fotoğraflarını cüzdanlarımızda taşırdık. Rabbimizin yeryüzündeki şahitliliğin basit ve ucuz olmadığını bize gösterdin. Şahid olabilmek için şehid olmamız gerektiğini; Şehid olabilmek için de şehidçe bir yaşamanın gerekliliğini öğrettin bizlere…

Tevhid öğretmenimizin şehid edilişinin yıl dönümünde rahmetle ve minnetle yad ediyor; Rabbim, Şehidimize gani gani rahmet etsin. Şu ahirzaman karanlığını İslam nuruyla aydınlatma mücadelesi veren Yarenlere günümüz Metin’lerine de selam olsun… Burada şu ayrıntıyı da unutmayalım. Ülkücülerin cami avlusunda mübarek bir genci nasıl katlettiklerini de herkes bilsin. Ve maalesef Şehidin kardeşinin deyişiyle katiller şuan mecliste sözde milletin vekilliliğini yapıyorlar !

Ey Rabbim! bizlerin sonunu da –layık olmasakta- Şehadetle taçlandır. Ahzab suresinin 13. Ayetin sıcaklığıyla sözlerime son veriyorum.

 “Mü’minlerden öyle erler vardır ki,Allah’a verdikleri söze sadık kaldılar ve şehid oldular…Kimileri de şehidlik beklemektedir…Onlar hiç bir surette sözlerini değiştirmemiştirler.”(Ahzab 23)